"Wszystko co dobre, szybko się kończy!"

Jest bardzo ciepło, aż za gorąco. Jednak na nadmierną ilość deszczu również mogę ponarzekać. W kalendarzu maj, a mnie najwidoczniej złapała jakaś wirusówka. Z nosa leje się katar, do tego mam straszną chrypę, do tego stopnia, że chwilami nie mogę nic powiedzieć.

"Wszystko co dobre, szybko się kończy!" Tą sentencją podsumowuję swoje praktyki, które ukończyłam tydzień temu. Te półtora miesiąca czasu wolnego od szkoły minęło mi szybko niczym mrugnięcie okiem, czy pstryknięcie palcem. Od poniedziałku wróciłam do "gry" zwanej szkołą. Znów się zaczęło bardzo wczesne wstawanie, a za razem wracanie do domu późnym popołudniem. Znowu zacznie się ślęczenie w szkolnych ławkach spędzonych na często nudnych wykładach moich nauczycieli. Już nawet nie wspominam o kwestii licznych sprawdzianów z wiedzy, których teraz pewnie będzie nadmiar, co przed końcem roku jest sprawą oczywistą. Najgorszą sprawą w klasach jak grzeje słoneczko jest straszna duchota w klasach, brak powietrza i latająca po pomieszczeniu senna atmosfera. Nie ma zlituj, nie ma przebacz. Ale nie ma co tutaj robić długich wywodów. Przemęczę się jeszcze z miesiąc (co zleci bardzo szybciutko równie jak praktyki) i będę mogła cieszyć się kolejnym wolnym, czyli wakacjami.

W ostatnim tygodniu znowu postawiłam na odwiedziny. Tym razem kolejny raz padło na moje gimnazjum. Będąc wśród tłumu nieznanych mi twarzy, jako absolwentka czułam się troszkę nieswojo. Na szczęście uczęszcza tam jeszcze kilka znanych mi osób. Ale nie poszłam tak na długie rozmowy z osobami, które tak uczęszczają. Ze świetlicy i od p. Robikowskiego zabrałam kilka swoich "arcydzieł", które wykonałam będąc jeszcze uczennicą tejże szkoły. Niestety minęło kilka dobrych lat i część prac się zagubiło albo uległo destrukcji.