niedziela, 27 kwietnia 2014

"Kuchenne koszmary"

"Kuchenne koszmary" to jedna z moich ulubionych serii. którą stworzyłam w ostatnich tygodniach.
Włożyłam w nią całą swoją duszę, serce i uczucia, bo fotografia jest tym co najbardziej lubię... a jak na razie... tym co najbardziej kocham. Przynajmniej wiem, że moja miłość, kryjąca się pod jej postacią, nigdy mnie nie opuści, nie zawiedzie, nie zdradzi, nie okłamie... Właśnie dlatego jest rzeczą, z którą spędzam tak dużo czasu. 

Ta seria to nie są jakieś tam zwykłe zdjęcia. To coś nad czym trzeba poświęcić odrobinę czasu w celu rozwikłania prawdziwego przesłania przekazanego w danej ilustracji. Teraz prezentuję czym natchnęły mnie drobiazgi znajdujące się w każdej kuchni. 

To jeszcze nic w porównaniu z pomysłami, które dwoją i troją się w mojej główce. W mojej następnej serii nadam niektórym przedmiotom życie jakiego nigdy dotąd nie miały możliwości mieć. Szczerze mówiąc, to boję się swoich pomysłów... Moja kreatywność nie zna granic...
"Skazany na życie"
"Wola istnienia"
"Igły, prawie jak widły"
"Iluminacja cienia"
"Paranormal family"

Elfien lied

Ostatnimi czasy sporo myśli krąży mi po głowie. Roją mi się wielorakie pomysły na zdjęcia. Jak je wykonam i wyjdą mi tak jak o nich myślę, to nadam sobie tytuł jakiejś "Królowej Marko". Mój natłok myśli jak mrówek w mrowisku nie ogranicza się tylko co do fotografii. Po raz kolejny napadła mnie wielka ochota napisać o czymś głębszym. Podobnie jak to było w przypadku:  "W tym królestwie potępienia nie ma chwały bez cierpienia."  Jednakże w przypadku tej notki będzie trochę inaczej. Nie będę Ty pisała o sobie, a swoich przeżyciach. Chociaż na mały fragment tego też się gdzieś tutaj znajdzie miejsce. "Elfen Lied" to jedno z anime związane klimatycznie z horrorem. Ale właściwie gdyby nie pewien akcencik zawarty z nim, który tak bardzo kojarzy mi się z moim życiem, to ten post nie powstałby nigdy.

Czytałam o tym anime bardzo dużo. Dla dużej liczby krytykujących osób, którzy są już po seansie tej animacji,  jest ono zwykłym, niczym się nie rozróżniającym na tle innych swego typu. Bo co ciekawego i jakie wartości, mogą zawierać nienaturalne obrazy, gdzie dosłownie można znaleźć „rękę, nogę, mózg na ścianie”? Przez te wszystkie sceny można powiedzieć, że jest zbyt mocno przepełnione sielankowym rozlewem krwi, brutalnością, torturami.. Nagości w nim również nie brakuje, bo jest jej równie dużo co krwi. Nagość większości filmów i serii jest zwykle prekursorem sceny miłosnej. W tym anime jest to bardziej związane z czymś złym, zazwyczaj dość brutalnym, serwując przy tym porządny koktajl emocjonalny. .

Fabuła skupia się na losach przedstawicieli nowej rasy ludzkiej zwanej „dicoloniusami”, którzy posiadają pewne nadnaturalne zdolności, przeszkadzające im w życiu i powodujące ich odosobnienie od reszty społeczeństwa. Nienawidzą oni swoich poprzedników "Homo Sapiens", zabijając ich przy tym z zimą krwią. Posiadają oni tak zwane wektory, złożone z niewidzialnych ramion, długich wystających z plecy, które pozwalają, trzymać, rzucić, wyciąć i zniszczyć to co tylko uznają za stosowne.
Opowieść opowiada o młodej dziewczynie Lucy/Nycu, posiadającą rozdwojenie jaźni, podwójną osobowość. Po ucieczce z tajnego kompleksu naukowego Lucy traci swoje wspomnienia i powraca do osobowości dziecka, które potrafi wypowiedzieć tylko jedno słowo „Nycu”, skąd zaczerpnięto źródło dla jej imienia.Ona kończy się spotkanie młodego człowieka o imieniu Kouta i jego kuzynka Yuka. Dwa, nie wiedząc, co zrobić z dzieckiem, jak Nyuu, decydują się dbać o nią i wkrótce zaczyna swoją normę jako ciągnięty razem rodziny, która musi poradzić sobie z rozdwojenie jaźni Nyuu i agentów rządowych, którzy szukają jej odzyskać...
Mimo że zetknęłam się ze sporą dawką negatywnej opinii na tego temat, posiadam do tego anime pewnego rodzaju sentyment. Oglądając je, jak zwykle starając się wczuć w fabułę i wyczytując w niej wartości, poczułam coś co nie zdarzyło się przy żadnym innym anime, czy filmie. Po obejrzeniu któregoś z odcinków, ogarnęły mnie głębokie refleksje, bo odnalazłam w nim cząstkę tego co spotkało mnie w życiu. Wiele ludzi nie zdaje sobie sprawy z tego jak wiele dla drugiego człowieka może znaczyć jedno krótkie słowo „przepraszam”. Tym bardziej z tego jakie konsekwencje w przyszłości może przynieść nie wypowiedzenie tego magicznego słowa.
 http://37.media.tumblr.com/cd0393863221836f7a5415e63498c49d/tumblr_n10m0z00BO1rlvqceo1_500.gifphotoset animated GIFhttp://24.media.tumblr.com/tumblr_lzx1n4WP1o1r1afsso1_500.gif



niedziela, 13 kwietnia 2014

"Pędziczas"...

Jak ten czas szybko leci. Jeszcze całkiem niedawno były ferie, a już jutro zaczynam 3 tydzień praktyk. Teraz w Kostrzynie, a pod koniec kwietnia ruszamy do Witnicy. Mimo że praktyki to czas wolny od szkoły, od nauki, moje ostatnie kilka dni było bardzo pracowite. Jako, że należę do Koła Gospodyń Wiejskich w swojej wsi, musiałam pomóc w przygotowaniach do Jarmarku Wielkanocnego w Witnicy.

Przy okazji uczestniczenia w samym jarmarku i bycia w piątek rano w Witnicy, odwiedziłam swoje "stare śmieci", czyli gimnazjum, do którego chodziłam jeszcze jakieś 3 lata temu. Minęło już bardzo dużo czasu od tego okresu, kiedy byłam uczennicą tej szkoły. Znajomych twarzy w śród uczniów bardzo mało. W samej szkole bardzo mało się zmieniło. Miło było tam pójść i usłyszeć od niektórych nauczycieli, że miło wspominają moją osobę i wciąż archiwizują moje prace plastyczne, czy nawet długoterminowe. Planuję  najbliższych tygodniach ponownie zagościć w progach tego budynków i zrobić jakieś zdjęcia tym pracom, żeby mieć pamiątkę po tym jaką zdolną osobą byłam kiedyś.

Po swoich pomysłach jakie mnie ostatnio nawiedzają mój talent nie maleje - wręcz przeciwnie rośnie w potęgę. Najbardziej to widać po moich fotografiach wykonywanych na Projekt Fotograficzny. W sobotę, w mojej obecnej szkole, odbywały się Drzwi Otwarte, gdzie odbyła się prezentacja zdjęć z tego projektu. Miałam wziąć udział w tej wystawie i zobaczyć ją na własne oczy, ale byłam i jestem zbyt mocno zmęczona samymi przygotowaniami do Jarmarku.

Dodatkowo jeszcze dzisiaj musiałam wcześnie wstać i odbyć "handlową niedzielę" wraz z moim tatą i bratem. Najprawdopodobniej powtórka tej "rozrywki" za jakieś 2-3 tygodnie.

A teraz kilka zwyczajnych zdjęć przygotowanych z na Zajęcia Fotograficzne, w których uczestniczę.

"Podniebna fatamorgana"
"Kot amant"

"Linie szczęścia"
"Oświecony Umysł"
"Świetlistość róży"
"Memory is home"
"Alone frog"
"Beautiful dangerous"
"Black"
"Czarne zastępy"
"Daleka droga do domu"
"Zawsze dumny paw"



"My kind of love"

"Wybraniec"
"Dark Horse"
"Śpiące Królewny"
"Dark Demons", czyli jaskółeczki.